Zbiornik Włocławski

Zalew Włocławski, nazywany również Jeziorem Włocławskim, jest największym pod względem powierzchni sztucznym zbiornikiem wodnym w Polsce. Powstał w latach 70. XX w. w Kotlinie Płockiej przez spiętrzenie Wisły pod Włocławkiem. Zalew rozciąga się od Płocka do Włocławka, pomiędzy 632 a 675 km biegu Wisły. Kształtem jezioro odzwierciedla zarys doliny Wisły.

Wędkarsko najatrakcyjniejsze miejsca znajdują się poniżej zapory we Włocławku oraz w górze zbiornika w rejonie Płocka. Na wysokości Dobrzynia znajduje się najszersze koryto Zalewu i wynosi około 3 km, w tym również miejscu na odcinku od Dobrzynia do zapory Zalew jest najgłębszy – 10 m.

Lewy brzeg na całej długości pomiędzy Włocławkiem a Płockiem zajmują lasy sosnowe, do zbiornika przylegają tereny Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego. Na prawym brzegu tego akwenu znajduje się Dobrzyń nad Wisłą – niewielkie miasto, które jest historyczną stolicą ziemi dobrzyńskiej.

Od zapory Zbiornika Włocławskiego do 676 km biegu rzeki Wisła w okresie od 1 stycznia do 31 maja obowiązuje zakaz połowu ryb metodą spinningową.

Na zbiorniku znajduje się zapora włocławska - konstrukcja ziemno-betonowa ukończoną w 1970 r. Zapora wodna na zbiorniku ma łączną długość 650 m.